Een man is op ziekenbezoek bij zijn Italiaanse buurman, die een zwaar verkeersongeluk heeft gehad. Hij ziet er niet uit: in het gips, onder het verband, allemaal slangetjes en infusen. Het lijkt wel een mummie. De man probeert een gesprek te voeren, maar zijn buurman ligt met zijn ogen dicht en reageert niet. Plotseling spert hij zijn ogen wijd open en begint te rochelen en krijgt er met zijn laats adem noch net uit:
"Mi stai bloccando il tubicino d'ossigeno, pezzo di merda...."
De man grift zijn laatste woorden in zijn hart.
Op de begrafenis vertelt hij de in het zwart gehulde weduwe dat haar man nog iets heeft willen zeggen.
"En," vraagt ze met betraande ogen, "dat hij van me hield?"
"weet ik niet," zegt de man, "maar het klonk als Mi stai bloccando il tubicino d'ossigeno, pezzo di merda...."
De weduwe gilt en valt flauw.
"Wat is er?" vraagt de man geschrokken aan haar dochter, "wat heeft hij gezegd, wat betekent dat dan?"
"Je staat op mijn zuurstofslang, lul."