belastingen

Monopoly is leuk, maar het bevat heel oude dingen die niet meer geldig zijn.
Er bestaat gratis parkeren, er is een luxebelasting en rijke mensen kunnen zelfs de gevangenis in.

Gisteren liep ik langs het Gemeentehuis waar de Belgische driekleur vrolijk wapperde. Er stond een Amerikaanse toerist in alle ernst naar die vlag te staren. Hij vroeg me wat nu de betekenis is van de kleuren rood, geel en zwart.
Ik zei tegen hem:
"Dat heeft alles te maken met de belastingen in Belgie."
"Als we de belastingaangifte in de bus krijgen, worden wij rood van woede.Als we het te betalen bedrag lezen, trekken we geel weg. Om vervolgens ons zwart te betalen !"
De Amerikaan knikte begripvol en antwoordde:
"Bij ons is dat precies hetzelfde, alleen zien wij er nog sterretjes bij."

Waarom lijkt het dat men bij de belastingen houdt van arme mensen?

Een man komt een dag vroeger dan voorzien terug van zakenreis. Hij neemt een taxi om naar huis te rijden. Bij zijn huis aangekomen vraagt hij aan de chauffeur van de taxi om getuige te zijn daar hij denkt dat zijn vrouw hem bedriegt. De taxichauffeur neemt het aanbod aan tegen betaling van €150. 

Zij komen stil het huis binnen, openen voorzichtig de deur van de slaapkamer, hij trekt het deken van het bed en betrapt aldus zijn vrouw met haar minnaar. Rood van woede trekt de man een pistool en houdt het tegen het hoofd van de minnaar. Zijn vrouw huilt en tiert: “schiet niet, schiet niet! ik heb je belogen, ik heb niet geërfd van mijn tante, het is hij die de Ferrari gekocht heeft en onze boot aan zee, en alle tickets voor de voetbalwedstrijden waar jij zo graag naar toe ging! Hij betaalt zelfs onze belastingen!” 

De man, volledig van de kaart, trekt het pistool weg en richt zich tot de taxichauffeur: “Wat zou jij in mijn plaats doen?” “Ik” zegt de taxichauffeur, “ik zou het deken over hem leggen zodat hij geen kou vat!”

Er komt een man bij de balie van de belastingsdienst. "Ik zou graag Ali willen spreken." De medewerker van de belastingdienst zegt: "Ali, welke Ali?" Waarop de man zegt: "Ali Baba wil ik spreken en snel !" De medewerker van de belastingdienst antwoordt korzelig: "Hier werkt geen Ali Baba!" De man antwoordt: "Dan wil ik graag een van de andere veertig rovers spreken!"

Een belastingscontroleur komt de zaken van de rabbijn controleren. Hij merkt verwonderd op dat de rabbijn nog nooit inkomsten heeft aangegeven. In de synagoge ziet hij dat de rabbijn het afdruipend kaarsvet opvangt in blikken dozen en hij vraagt: "Wat doe jij met dat afgedropen kaarsvet?"
"Oh," zegt de rabbijn "dat vang ik op en ik stuur het naar de kaarsenfabrikant met een briefje. Daarop schrijf ik dat hij het mag recycleren en dat, als hij zich schuldig voelt, hij altijd een doos kaarsen mag sturen. Vermits de kaarsenfabrikant een lieve man is, stuurt hij mij dan soms wel eens een doos kaarsen toe".

Een beetje later heeft de belastingscontroleur een tweede vraag. "Ik zie dat jij in de keuken alle broodkruimels opvangt in een doos. Wat vang jij daar mee aan?"
"Oh dat ?" zegt de rabbijn "Dat bezorg ik aan de bakker met een briefje. Daarop schrijf ik dat hij de broodkruimels mag gebruiken om er een nieuw desembrood mee te maken en dat, als hij zich hierover schuldig voelt, hij mij steeds een brood mag sturen. En vermits de bakker een bijzonder vroom man is, stuurt hij mij soms wel eens een brood."

De belastingscontroleur begint het spelletje aardig door te hebben en besluit een laatste vraag, een strikvraag te stellen.
"Jullie Joden doen toch aan besnijdenis? Wat doen jullie dan met die afgesneden velletjes?"
"Oh dat?" zegt de rabbijn "Dat sturen wij naar de belastingen en soms sturen die mij dan wel eens een lul."